De ineenstorting van Israël en de Verenigde Staten

Terwijl onze ogen gericht zijn op de afslachting van burgers in Israël en Gaza, zien we niet de interne verdeeldheid in Israël en de VS, noch de aanzienlijke verandering die dit drama in de wereld teweegbrengt. Voor het eerst in de geschiedenis worden - live op televisie - burgers massaal gedood.

Overal - behalve in Europa - hebben Joden en Arabieren zich verenigd om hun verdriet uit te schreeuwen en op te roepen tot vrede.
Overal beseffen mensen dat deze genocide niet mogelijk zou zijn als de Verenigde Staten het Israëlische leger niet in real time van bommen zouden voorzien.
Overal roepen staten hun ambassadeurs terug naar Tel Aviv en stellen zich de vraag of ze ook de ambassadeurs in Washington moeten terugroepen.

Uiteraard hebben de VS slechts met tegenzin ingestemd met dit spektakel, maar ze hebben het niet alleen toegestaan, maar ook mogelijk gemaakt met subsidies en wapens. Ze zijn bang om hun macht te verliezen na hun nederlaag in Syrië, hun nederlaag in Oekraïne en misschien binnenkort hun nederlaag in Palestina. Want als de legers van het Rijk niet langer angstaanjagend zijn, wie zal er dan nog transacties in dollars blijven uitvoeren in plaats van in hun eigen valuta? En dan, hoe zal Washington anderen kunnen dwingen om te betalen voor wat het zelf uitgeeft? Hoe zullen de Verenigde Staten hun levensstandaard handhaven?

Maar wat gebeurt er aan het einde van dit verhaal? Zal het Midden-Oosten in opstand komen of zal Israël Hamas verpletteren ten koste van duizenden levens?

We zullen ons herinneren dat president Joe Biden Israël eerst opriep om af te zien van zijn plan om het Palestijnse volk naar Egypte te verhuizen of, als dat niet mogelijk was, het van de aardbodem te vegen, en dat Tel Aviv hem niet gehoorzaamde.

De "Joodse supremacisten" gedragen zich vandaag net zoals in 1948.
Toen de Verenigde Naties stemden voor de oprichting van twee federale staten in Palestina, een Hebreeuwse en een Arabische. riepen de strijdkrachten een Joodse staat uit voordat de grenzen waren vastgesteld. . De "Joodse supremacisten" verdreven onmiddellijk miljoenen Palestijnen uit hun huizen (de "Nakhba") en vermoordden de speciale vertegenwoordiger van de VN die was gekomen om een Palestijnse staat op te richten. De zeven Arabische legers (Saoedi-Arabië, Egypte, Irak, Jordanië, Libanon, Syrië en Noord-Jemen) die zich tegen hen probeerden te verzetten, werden snel neergeslagen.

Vandaag gehoorzamen ze hun beschermers niet langer en blijven ze moorden, zonder te beseffen dat de wereld deze keer naar hen kijkt en dat niemand hen te hulp zal komen. Op een moment dat de sjiieten het principe van een Hebreeuwse staat accepteren, brengt hun waanzin het bestaan van die staat in gevaar.

We herinneren ons hoe de Sovjet-Unie instortte. De staat was niet in staat om zijn eigen bevolking te beschermen tijdens een catastrofaal ongeluk. 4000 Sovjets stierven in de kerncentrale van Tsjernobyl (1986), terwijl ze hun medeburgers redden. De overlevenden vroegen zich af waarom ze 69 jaar na de Oktoberrevolutie nog steeds een autoritair regime accepteerden. De eerste secretaris van de CPSU, Michail Gorbatsjov, schreef dat hij zich bij het zien van deze ramp realiseerde dat zijn regime werd bedreigd.

Toen kwamen de decemberrellen in Kazachstan, de onafhankelijkheidsdemonstraties in de Baltische staten en Armenië. Gorbatsjov wijzigde de grondwet om de oude garde uit de partij te verwijderen. Maar zijn hervormingen waren niet genoeg om het vuur te stoppen dat oversloeg naar Azerbeidzjan, Georgië, Moldavië, Oekraïne en Wit-Rusland. De opstand van de jonge Oost-Duitse communisten tegen de Brezjnev-doctrine leidde tot de val van de Berlijnse Muur (1989). Het afbrokkelen van de macht in Moskou leidde tot het stopzetten van de hulp aan de bondgenoten waaronder Cuba (1990)en uiteindelijk tot de ontbinding van het Warschaupact en het uiteenvallen van de Sovjet-Unie (1991). In iets meer dan 5 jaar stortte een rijk in waarvan iedereen dacht dat het eeuwig zou blijven bestaan.

Dit onvermijdelijke proces is net begonnen voor het "Amerikaanse Rijk". De vraag is niet hoe ver de "revisionistische zionisten" van Benjamin Netanyahu zullen gaan, maar hoe ver de imperialisten van de VS hen zullen steunen. Op welk punt zal Washington besluiten dat het meer te verliezen heeft door toe te staan dat Palestijnse burgers worden afgeslacht dan door de leiders van Israël te corrigeren?

Het staat voor hetzelfde probleem in Oekraïne. Het militaire tegenoffensief van de regering van Volodymyr Zelensky is mislukt. Rusland is er niet langer op uit om de Oekraïense wapens te vernietigen, die onmiddellijk worden vervangen door wapens die door Washington worden geschonken, maar om degenen die ze hanteren te doden. De Russische legers gedragen zich als een gigantische verpletterende machine die langzaam en onverbiddelijk alle Oekraïense soldaten doodt die in de buurt van de Russische verdedigingslinies komen. Kiev is niet langer in staat om strijders te mobiliseren en zijn soldaten weigeren bevelen op te volgen die hen tot een zekere dood veroordelen. Haar officieren hadden geen andere keuze dan de pacifisten neer te schieten.

Veel Amerikaanse, Oekraïense en Israëlische leiders praten al over het vervangen van de Oekraïense "integraal-nationalistische" coalitie en de "joodse supremacistische" coalitie, maar de oorlogstijd leent zich hier niet voor. Toch moet het gebeuren.

President Joe Biden moet zijn Oekraïense marionet en zijn barbaarse Israëlische bondgenoten vervangen, net zoals Eerste Minister Michail Gorbatsjov zijn ongevoelige gevolmachtigde in Kazachstan moest vervangen, wat de weg vrijmaakte voor wijdverspreide protesten tegen corrupte leiders. Wanneer Zelensky en Netanyahu ontslagen zijn, zal iedereen weten dat het mogelijk is dat de kop van een gevolmachtigde van Washington valt, en iedereen zal weten dat ze moeten vluchten voordat ze worden opgeofferd.

Dit proces is niet alleen onvermijdelijk, het is onverbiddelijk. President Joe Biden kan alleen maar doen wat hij kan om het te vertragen, om het te laten duren, niet om het te stoppen.

De mensen en leiders van het Westen moeten nu het initiatief nemen om uit deze puinhoop te komen, zonder te wachten om in de steek gelaten te worden, zoals Cuba deed ten koste van de ontberingen van zijn "speciale periode". Dit is een dringende kwestie: wie als laatste reageert, zal de rekening voor alle anderen moeten betalen. Veel landen in de "rest van de wereld" zijn al op de vlucht. Ze staan in de rij om lid te worden van de BRICS of de Shanghai Cooperation Organisation.

Meer nog dan Rusland, dat zich heeft moeten afscheiden van de Baltische staten, moeten de Verenigde Staten zich voorbereiden op interne opstanden. Wanneer het niet langer in staat is om de dollar op te leggen aan de internationale handel en zijn levensstandaard instort, zullen de armere regio’s weigeren te gehoorzamen terwijl de rijkere onafhankelijk zullen worden, te beginnen met de republieken Texas en Californië (de enige die hiertoe volgens de Verdragen wettelijk in staat zijn) [1]. Het uiteenvallen van de VS zal waarschijnlijk leiden tot een burgeroorlog.

Het uiteenvallen van de Verenigde Staten zal leiden tot het uiteenvallen van de NAVO en de Europese Unie. Duitsland, Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk zullen geconfronteerd worden met hun oude rivaliteiten, omdat ze gefaald hebben om te reageren toen de tijd rijp was.

Binnen een paar jaar zullen Israël en het "Amerikaanse Rijk" verdwijnen. Zij die tegen de loop van de geschiedenis vechten, zullen oorlogen uitlokken en nodeloze doden in groten getale veroorzaken.