De Russische militaire interventie in Syrië, dat een riskant waagstuk van Moskou tegenover de jihadisten moest zijn, heeft zich getransformeerd in een machtsvertoon dat het strategische evenwicht in de wereld omverwerpt [1]. In het begin geconcipieerd om de gewapende groepen te isoleren van de Staten die hen ondersteunen, in strijd met de betreffende resoluties van de Veiligheidsraad, en ze vervolgens te vernietigen. De operatie heeft geleid tot het verblinden van alle Westerse acteurs en hun bondgenoten.

Verbijsterd, is het Pentagon verdeeld tussen degenen die proberen de feiten te minimaliseren en een mankement te vinden in de Russische uitrusting, en degenen die integendeel vinden dat de Verenigde Staten hun superioriteit in conventionele oorlogsvoering hebben verloren en dat er lange jaren nodig zullen zijn om die terug te winnen.
 [2]

Als met weet dat deze raketten door onderzeeërs waar dan ook in de oceanen kunnen worden afgeschoten en dat ze kernkoppen kunnen vervoeren, heeft de Russische federatie zijn achterstand wat besterft lanceerders ingehaald.

Kortom, in het geval van een kernconfrontatie zou de Russische federatie door de Verenigde Staten vernietigd worden —en omgekeerd—, maar het zou winnen in een conventionele oorlog.

Alleen de Russen en de Syriërs zijn in staat de situatie op het terrein te beoordelen. Alle militaire commentaren die uit een andere bron komen, die van de jihadisten inbegrepen, zijn ongegrond want alleen Rusland en Syrië hebben een overzicht van het terrein. En Moskou en Damascus intenderen maximaal van hun voordeel te profiteren, en houden hun operaties dus geheim.

Uit enkele officiële communiqués en vertrouwelijke mededelingen van officieren kan men opmaken dat minstens 5000 jihadisten gedood werden, waarvan talrijke leiders van Ahrar el-Sham, van al-Qaeda en van het Islamistische emiraat. Ten minste 10.000 huursoldaten zijn gevlucht naar Turkije, Irak en Jordanië. Het Arabisch Syrische leger en Hezbollah hebben het terrein heroverd zonder te wachten op de aangekondigde Iraanse versterkingen.

De bombardement-campagne zou ten einde komen op de Orthodoxe Kerstmis. De vraag die zich dan zal stellen is te weten of Rusland geautoriseerd wordt zijn werk af te maken met het najagen van de jihadisten die naar Turkije, Irak en Jordanië vluchten. Zoniet, dan zal Syrië wel gered, maar het probleem niet opgelost zijn. De Moslimbroeders zullen niet verzuimen om wraak proberen te nemen en de Verenigde Staten om ze te opnieuw gebruiken tegen andere doelwitten.

Te onthouden:
 De Russische operatie in Syrië is ontworpen om de groepen jihadisten te beroven van de Staatssteun waarover ze beschikken onder dekking van de hulp aan « democratische tegenstanders ».
 Ze maakte het gebruik van nieuwe wapens noodzakelijk en heeft zich getransformeerd in een Russische machtsdemonstratie.
 Rusland beschikt van nu af aan over de capaciteit om alle communicaties van de Navo te verstoren. Het land is de eerste macht wat betreft conventionele oorlog geworden.
 Deze prestatie heeft de onenigheid in Washington aangewakkerd. Het is te vroeg om te zeggen of dit gunstig voor president Obama zal uitvallen, of door de « liberale haviken » gebruikt zal worden om een verhoging van het militaire budget te rechtvaardigen.

Vertaling
Bart Ero

[1Russian Military Uses Syria as Proving Ground, and West Takes Notice”, Steven Lee Myers & Eric Schmitt, The New York Times, October 14, 2015.

[2Top NATO general: Russians starting to build air defense bubble over Syria”, Thomas Gibbons-Neff, The Washington Post, September 29, 2015.

[3How America can counter Putin’s moves in Syria”, by Condoleezza Rice, Robert M. Gates, Washington Post (United States), Voltaire Network, 8 October 2015.

[4De enige beschikbare studie is ver beneden de werkelijkheid: Russia’s quiet military revolution and what it means for Europe, Gustav Gressel, European Council on Foreign Relations, October 2015.

[5«Russisches Syrien-Abenteuer: Das Ende der alten Weltordnung», Matthias Schepp, Der Spiegel, 10. Oktober 2015.

[6« Qu’est-ce qui a tant effrayé l’USS Donald Cook en Mer Noire ? », Réseau Voltaire, 14 septembre 2014.

[8KALIBRating the foe: strategic implications of the Russian cruise missiles’ launch”, by Vladimir Kozin, Oriental Review (Russia), Voltaire Network, 14 October 2015.

[9Après avoir annoncé le contraire, les États-unis ont dû admettre les faits : “First on CNN: U.S. officials say Russian missiles heading for Syria landed in Iran”, Barbara Starr & Jeremy Diamond, CNN, October 8, 2015. “Moscow rejects CNN’s report on Russian missile landing in Iran”, IRNA, October 8, 2015. “Daily Press Briefing”, John Kirby, US State Department, October 8, 2015. “Пентагон не комментирует сообщения о якобы упавших в Иране ракетах РФ”, RIA-Novosti, October 8, 2015.