De Amerikaanse begrafenis van het INF-Verdrag met de Europese medeplichtigheid

De «schorsing» van het Intermediate-Range Nuclear Forces Treaty (INF), aangekondigd op 1 februari door staatssecretaris Mike Pompeo, heeft het aftellen gestart diat binnen zes maanden, de Verenigde Staten definitief uit het Verdrag zal tellen. Vanaf vandaag is de VS van mening dat het zich in ieder geval als vrij beschouwd om wapens te testen en te gebruiken in de categorie die door het Verdrag verboden zijn - grond gebaseerde middellange afstandsraketten (tussen 500 en 5.500 km).

De nucleaire raketten die in de jaren tachtig in Europa waren geïnstalleerd, behoren tot deze categorie - Pershing-2 ballistische raketten, geïnstalleerd door de Verenigde Staten in West-Duitsland, en op de grond gelanceerde kruisraketten, geïnstalleerd door de Verenigde Staten in Groot-Brittannië, Italië, West-Duitsland, België en Nederland, onder het voorwendsel om ze te gebruiken als verdediging om de Europese bondgenoten te verdedigen tegen de SS-20 ballistische raketten die door de Sovjetunie op haar eigen grondgebied zijn geïnstalleerd.

Het INF-verdrag, ondertekend in 1987 door presidenten Gorbachov en Reagan, elimineerde alle raketten van deze categorie, inclusief degene die gestationeerd waren in Comiso (Sicilië).

Het INF-verdrag werd door Washington in twijfel getrokken toen de Verenigde Staten hun strategisch voordeel ten opzichte van Rusland en China zagen afnemen. In 2014 beschuldigde de Obama-regering Rusland ervan, zonder het minste bewijs, van het hebben getest van een kruisraket (merk 9M729) behorend tot de categorie die door het Verdrag verboden is. En in 2015 kondigde het aan dat «als gevolg van de schending van het INF-verdrag door Rusland, de Verenigde Staten overwegen om in Europa grond geinstaleerde raketten te gebruiken». Dit plan werd bevestigd door de Trump-administratie. In 2018 verleende het Congres toestemming voor de financiering van een «onderzoeks- en ontwikkelingsprogramma voor een kruisraket die zou worden gelanceerd vanaf een mobiel platform op de weg». Van Moskowse zijde ontkenden ze dat hun kruisraketten het Verdrag schonden en beschuldigden Washington ervan dat ze in Polen en Roemenië hellingen voor onderscheppings raketten hadden geïnstalleerd (van het «schild»), die kunnen worden gebruikt om kruisraketten die kernkoppen dragen te lanceren.

In deze context moeten we niet de geografische factor vergeten - terwijl een nucleaire raket van de VS gestationeerd in Europa Moskou kan raken, kan een soortgelijke raket gestationeerd in Rusland op zijn eigen grondgebied de Europese hoofdsteden kan bereiken, maar niet Washington. Als we de scenario-ronde omkeren, is het alsof Rusland haar kernraketten voor de middellange afstand in Mexico gaat installeren.

Het Amerikaanse plan om het INF-verdrag te begraven, werd volledig gesteund door de Europese bondgenoten van de NAVO. De Noord-Atlantische Raad verklaarde op 4 december 2018 dat het INF-verdrag in gevaar is vanwege de acties van Rusland, dat werd beschuldigd van het inzetten van «een destabiliserend raketsysteem». Dezelfde Raad heeft gisteren zijn «volledige steun uitgesproken voor het optreden van de Verenigde Staten bij het opschorten van zijn verplichtingen met betrekking tot het INF-Verdrag» en heeft Rusland gezegt de resterende zes maanden te gebruiken om «terug te keren naar volledige naleving van het Verdrag» [1].

De ineenstorting van het INF-verdrag werd ook bevorderd door de bijdrage van de Europese Unie die op de Algemene Vergadering van de VN op 21 december 2018 tegen de resolutie van Rusland over het "behoud en de uitvoering van het INF-Verdrag" stemde, verworpen door 46 stemmen tegen 43, met 78 onthoudingen. De Europese Unie - waarvan 21 van haar 27 leden ook lid zijn van de NAVO (het Verenigd Koninkrijk blijft lid terwijl ze de EU verlaten) - riep unaniem bij tot de positie van de NAVO, die op haar beurt unaniem tot die van de Verenigde Staten kwam. In wezen heeft de Europese Unie dus ook groen licht gegeven voor de mogelijke installatie van nieuwe Amerikaanse nucleaire raketten in Europa, inclusief Italië.

Op een vraag van dit belang heeft de Conte-regering, net als de voorgaande, zich aangesloten bij zowel de NAVO als de EU. En over de hele politieke boog werd niet één stem uitgebracht om te stellen dat het Parlement zou moeten beslissen hoe te stemmen bij de UNO over het INF-verdrag. En nogmaals, er werd in het Parlement geen stem uitgebracht om Italië te verzoeken het non-proliferatieverdrag na te leven en zich te houden aan dat van de UNO met betrekking tot het verbod op kernwapens, en de VS te dwingen om van ons nationale grondgebied zijn B61-kernbommen terug te trekken en niet de nog gevaarlijkere B61-12’s te installeren vanaf de eerste helft van 2020.

Omdat het op zijn grondgebied kernwapens en Amerikaanse strategische installaties heeft, met de Muos en de Jtags in Sicilië, is Italië blootgesteld aan groeiende gevaren xoals een geavanceerde basis van Amerikaanse kernwapens, en dus een doelwit voor Russische troepen. Een middellange afstand ballistische nucleaire raket heeft tussen de 6 en 11 minuten de tijd nodig om zijn doel te bereiken. Een mooi voorbeeld voor de verdediging van onze soevereiniteit, opgeschreven in de Grondwet, en voor onze veiligheid, dat de Regering garandeerde door het sluiten van de deur voor migranten, maar deze wijd open zette om Amerikaanse kernwapens toe te laten.