De CVVO komt in Irak en Syrië aan

Hoewel de Westerse pers volhardt in het discussiëren over een mogelijke Russische steun aan president Bashar al-Assad, heeft de Collectieve veiligheidsverdragorganisatie (CVVO) besloten de strijd tegen het terrorisme in Irak en Syrië op te nemen.

Het schijnt dat de Westerlingen de consequenties van hun politiek nog steeds niet hebben begrepen.

Een existentiële kwestie voor de CVVO

Laten wij er aan herinneren dat de CVVO een klassieke militaire alliantie is van zes voormalige lidstaten van de Sovjetunie: Wit-Rusland, Rusland, Armenië, Tadzjikistan, Kazachstan en Kirgizië. Anders dan de Navo en het Warschaupact, waarin de lidstaten hun soevereiniteit verliezen (ten gunste van de Verenigde Staten en het Verenigd koninkrijk voor de Navo, en van de USSR in het Warschaupact —hetgeen in strijd is met het Handvest van de Verenigde Naties—), behouden de lidstaten van de CVVO hun volle soevereiniteit, plaatsen hun legers niet onder het bevel van de belangrijkste macht van hun alliantie, en kunnen zich moment uit deze alliantie treden. Azerbeidzjan, Georgië en Oezbekistan hebben zich zo vrijelijk uit deze organisatie teruggetrokken om zich naar de Guam en de Navo te keren.

Sinds de jaren 80 —zelfs vòòr dat de lidstaten van de CVVO bestaan— ontplooiden de Verenigde Staten en de Navo een raketsysteem dat eerst gekeerd was tegen de USSR, maar dat nu de CVVO omringt. Deze raketten worden geacht de intercontinentale raketten van de tegenstander in de opstijgende fase te vernietigen, maar in werkelijkheid kunnen zij slechts langzaam vliegende luchtvaartuigen vernietigen, en in geen geval de Russische hypersonische raketten. Hoewel het Pentagon het presenteert als verdedigingswapen —wat het in het in het begin misschien ook was— kan dit « anti-raketten schild » dus alleen maar offensief gebruikt worden. De CVVO is de enige Statengroep ter wereld die zo direct wordt bedreigd door raketten die aan zijn grenzen op hem gericht staan.

Sinds de Tweede Wereldoorlog ondergaan de USSR en de lidstaten van de CVVO de rekrutering van de Moslimbroeders door de CIA, en het gebruik door de Verenigde Staten van bepaalde leiders of ex-leiders van het broederschap om ze te destabiliseren [1]. Zo bestreden de mannen van Osama bin Laden (opgeleid door de broer van Saïd Qutb) en van Ayman al-Zaouahiri (die zich een jaar vòòr de arrestatie en executie van Saïd Qutb bij de broederschap had aangesloten) de USSR in Afghanistan, vervolgens Rusland in Joegoslavië, en tenslotte op diens eigen grondgebied in de Kaukasus [2].

In 2011 hebben de lidstaten van de CVVO een operatie van de Navo ondergaan, de « Arabische lente », gericht op het ten val brengen van zowel vijandige als vriendschappelijke regimes in het Midden-Oosten ten gunste van het Moslimbroederschap (Tunesië, Egypte, Libië, Syrië). En sinds 2014 zijn ze getuige van de triomf van het ideaal van het Moslimbroederschap met de proclamatie van een kalifaat in strijd met het internationaal recht en de mensenrechten. Heden heeft dit kalifaat zijn officiersposten grotendeels aan islamisten afkomstig uit de ex-USSR toevertrouwd, soms zelfs uit de lidstaten van de CVVO.

Op 1 september hebben Oekraïne en Turkije (lid van de Navo) de creatie aangekondigd van een « Internationale islamitische brigade », bestaande uit strijders van Al-Qaeda en van Daesh, en gestationeerd in Kherson (Oekraïne) [3]. Deze Brigade stelt zich voor Rusland in de Krim te bestrijden.

In andere woorden, als ze nu niet tegen het terrorisme optreedt, zal de CVVO spoedig zowel met een buitenlandse vijand, de Navo en zijn raketten, als met een binnenlandse vijand, de aanvankelijk door de Navo opgeleide islamisten, een confrontatie moeten aangaan.

Op 15 september heeft de CVVO de jaarlijkse vergadering van zijn Staatshoofden in Doesjanbe (Tadzjikistan) gehouden. Zoals ik een maand geleden had aangekondigd [4], heeft de Russische president Vladimir Poetin aan zijn collega’s de door zijn legers gerealiseerde onderzoeken gepresenteerd over de mogelijkheid van nu af het kalifaat te bestrijden voordat dit massaal het grondgebied van de CVVO binnenvalt.

President Poetin was er voordien al in geslaagd zijn partners te overtuigen dat hij ze niet engageerde om de ambities van Rusland in Syrië te ondersteunen, maar om een direct gerichte bedreiging tegen de CVVO te beantwoorden.

Tenslotte besloot de CVVO zich in Irak en Syrië te ontplooien om het geheel van de jihadisten te bestrijden, of ze zich nu op Daesh ofwel al-Qaeda beroepen, of die steunen. Deze operatie is legaal in internationaal recht want ze reageert op de resoluties van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties die betrekking hebben op de strijd tegen het terrorisme. Ze verlengt trouwens de eveneens legale operatie van de door de Verenigde Staten gevormde Coalitie tegen Daesh alleen.

Maar het verschil met deze Coalitie is dat de CVVO goede relaties onderhoudt met zowel de Iraakse als de Syrische regering, zodat men een veel grotere doeltreffendheid kan verwachten.

Om de interventie van de CVVO voor te bereiden werd er tussen de Organisatie en Syrië een aanvluchtroute geïnstalleerd. In het begin zou die over de Balkan lopen, maar de bondgenoten van de Verenigde Staten hebben zich daartegen verzet, met uitzondering van Griekenland. Deze vluchtroute werd dus boven Iran en Syrië geïnstalleerd. In minder dan een week zijn er belangrijke hoeveelheden materieel en meer dan 2000 man getransporteerd. Technisch beschikt de CVVO over de capaciteit om tot 50.000 man in minder dan twee twee weken te ontplooien.

Het forum van de Verenigde Naties

Om redenen van doelmatigheid en zonder vooruit te lopen op de goede of kwade wil van het Westen, hebben de Staatshoofden van de CVVO voorzien voor de Algemene Vergadering van de Uno (vanaf 28 september) te treden om de internationale gemeenschap op te roepen zijn inspanningen tegen het terrorisme te bundelen.

Bovendien, omdat Rusland gedurende de maand september de Veiligheidsraad presideert zal Vladimir Poetin —die sinds tien jaar niet meer in de Uno is geweest— de zitting van 30 september voorzitten die gewijd is aan de strijd tegen het terrorisme in Irak en Syrië.

Ingeval de Coalitie en de CVVO een akkoord zouden vinden, zouden ze gezamenlijke acties kunnen uitvoeren of het werk onder elkaar verdelen (Irak voor de Coalitie, Syrië voor de CVVO). In het tegenovergestelde geval zouden de twee organisaties afgescheiden campagnes kunnen voeren, daarbij proberend elkaar niet in de weg te zitten.

Vanuit het Atlantistische oogpunt zal de campagne van de CVVO aan de Arabisch Syrische republiek profiteren en de voortzetting van het mandaat van Bashar al-Assad garanderen, welke de Navo juist ten val wilde brengen. Het is echter onjuist te beweren dat deze interventie ontworpen werd om Syrië van het Westen te redden. Inderdaad, tijdens de voorbereiding van de Conferentie van Genève in juni 2012 had president Poetin overwogen de CVVO als vredesmacht te ontplooien [5]. Generaal Hassan Tourekmani, die toen president was van de Syrische nationale veiligheidsraad, had verschillende initiatieven genomen om deze te verwelkomen. Maar deze ontplooiing had niet plaatsgevonden, enerzijds omdat de Organisatie nog geen akkoord met de Uno had ondertekend [6] en anderzijds omdat twee leden van de CVVO zich toen direct bedreigd voelden door de situatie in Syrië.

Vanuit het oogpunt van de CVVO zal het gedane voorstel het Westen dwingen hun politiek te verduidelijken. Inderdaad, tot aan de ondertekening van het akkoord tussen Washington en Teheran op 14 juli heeft de anti-Daesh Coalitie, verre van het bestrijden van het terrorisme, regelmatig en op grote schaal wapens afgeworpen naar de jihadisten. Maar in de loop van deze laatste weken heeft de Coalitie Daesh daadwerkelijk bestreden. Zo heeft ze eind juli een massaal bombardement gelanceerd in samenwerking met het Arabisch Syrische leger en diens milities (de Koerdische PYG en de Aramese militaire raad) om Hassaké te verdedigen. Deze operatie, die de Coalitie niet openbaar heeft gemaakt, heeft 3.000 jihadisten kunnen elimineren.

Bovendien heeft het Witte Huis nu al aangegeven dat ze open staat « voor tactische en praktische discussies met de Russen ». Het Foreign Office heeft verklaard zich er niet meer tegen te verzetten dat « de Syrische president voor een overgangs-periode aan de macht blijft als dit tot het oplossen van het conflict kan bijdragen ». Zich aansluitend bij deze trend heeft de Franse minister van Buitenlandse zaken laten weten dat hij zou accepteren dat president al-Assad het mandaat dat zijn volk hem heeft toevertrouwd afmaakt, door te verklaren: « Moet men aan het Syrische volk zeggen dat M. Bashar al-Assad de uitvoerende macht de eerstvolgende 15 jaar zal behouden? Als men dat zegt, is er geen oplossing mogelijk. Tussen deze bewering en het eisen van het onmiddellijke vertrek van M. Bashar al-Assad is een marge. Dat wordt diplomatie genoemd. » [7].

Thierry Meyssan kondigt de interventie van de CVVO aan over de Syrische televisie

Consequenties van de interventie van de CVVO

In tegenstelling tot een verbreide misvatting in de Atlantistische pers is de strijd tegen het terrorisme in Irak en Syrië geen zaak van tientallen jaren, maar van enkele maanden mits alle Staten hun clandestiene steun aan de jihadisten stopzetten.

In het geval van onenigheid in de Uno zou de Westerse pers de actie van de CVVO moeten denigreren door het licht te werpen op de civiele slachtoffers. Het is ondanks alle voorzorgsmaatregelen inderdaad niet mogelijk de terroristen te bombarderen zonder « collaterale schade ». Elke islamitische chef heeft drie « echtgenoten » en steeds meer jihadisten volgen hun voorbeeld door vrouwelijke gevangenen te maken, tot slavernij te dwingen en met hen « te huwen ».

In het tegenovergestelde geval zou men nooit over deze slachtoffers horen en de oorlog in Syrië zou tegen de orthodoxe kerstmis afgelopen moeten zijn, zelfs wanneer er een vol jaar nodig zal zijn voordat de situatie over het hele gebied gestabiliseerd is.

Te onthouden:
– De CVVO zal van oktober 2015 af zowel in Irak als in Syrië ingrijpen tegen de door de Uno als terroristen beschouwde individuen, d.w.z. al-Qaeda, Daesh en alle groepen die zich bij hen hebben aangesloten.
– De CVVO komt niet Haïder al-Abadi of Bashar el-Assad te hulp, maar is direct bedreigd door de jihadisten.
– De jihadisten kunnen een internationale alliantie niet lang weerstaan als deze Irak en Syrië omvat.
– De Verenigde Staten, die in het geheim met het Arabisch Syrische leger al een grote operatie in Hassaké hebben uitgevoerd, staan open voor een akkoord met de CVVO. Hun Britse en Franse bondgenoten zijn bereid ervan af te zien de Arabisch Syrische republiek ten val te brengen.