تهاجم ترکیه به روژاوا

در سال 2011، ترکیه مهاجرت 3 میلیون سوری را به هدف تضعیف کشور همان گونه که از او درخواست شده بود سازماندهی کرد، سپس از اخوان المسلمین و گروه های جهاد طلب به علاوه گروه داعش پشتیبانی کرد. ترکیه در عبور خود ماشینها و ابزارکارهای صنعتی را در حلب به توبره کشید و کارخانه هائی برای ساخت تولیدات تقلبی در امارات اسلامی بر پا کرد.

مست از پیروزیهایش در لیبی و سوریه، ترکیه به پشتیبان گروه اخوان المسلمین تبدیل شد، و خودش را به ایران نزدیک کرد و علیه عربستان بنای مخالفت گذاشت. ترکیه پایگاه های نظامی پیرامون سرزمینهای وهابی مستقر کرد مانند قطر، کویت و سودان، سپس به بسیج دفاتر روابط عمومی غربی پرداخت و چهرۀ شاهزاده محمد بن سلمان را با ماجرای خاشقجی خدشه دار نمود . ترکیه به تدریج به گسترش قدرتش متمایل شد و اوج بلند پروازی اش تشکیل چهاردهمین امپراتوری مغول بود. با تعبیر غلط از این سیر تحولی که گوئی فقط به رجب طیب اردوغان بستگی دارد، سازمان سیا چندین بار تلاش کرد او را به قتل برساند و تا تحریک کودتائی که در ژوئیۀ 2016 به شکست انجامید پیش رفت. در پی این روند سه سال در بی اطمینانی گذشت تا در ژوئیۀ 2019 وقتی که رئیس جمهور اردوغان تصمیم گرفت برای ناسیونالیسم نسبت به اسلامگرائی امتیاز قائل شود . امروز، ترکیه با وجود اینکه عضو ناتو می باشد، گاز روسیه را به اتحادیۀ اروپا منتقل می کند و اس 400 از مسکو می خرد ، اقیلت ها را زیر نظر دارد به علاوه اقلیت کُرد ولی روی سنی بودن مسلمانانش پا فشاری نمی کند و فقط وفاداری به میهن برایش کافی خواهد بود.

طی تابستان، دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا نیت خود را مبنی بر خروج نیروهایش از سراسر سوریه و از جمله از روژاوا (که از 17 دسامبر 2018 مشخص شده بود) اعلام کرد، ولی به شرط اکید برای قطع خط ارتباطاتی بین ایران و لبنان (یعنی موضوعی که تازگی دارد). ترکیه مسئولیت بجا آوردن این شرط را پذیرفت ولی به ازای آن خواستار تصرف نظامی نوار مرزی با سوریه شد که توپخانۀ تروریستها می توانست از آنجا ترکیه را بمباران کند.

روسیه اعلام کرد که از جنایتکاران علیه بشریت در یگانهای مدافع خلق کُرد دفاع نخواهد کرد و مداخلۀ ترکیه را خواهد پذیرفت ولی به این شرط که جمعیت مسیحی به سرزمینشان بازگردانده شوند. ترکیه نیز به همین شرط متعهد شد.

سوریه نیز اعلام کرد که فوراً علیه تهاجم ترکیه اقدام نخواهد کرد ولی در صورتی که بتواند بخشی معادل [بخشی که توسط ترکیه در نوار مرز اشغال خواهد شد] از استان ادلب را نیز آزاد کند. ترکیه به این امر نیز متعهد شد.

ایران به سهم خود اعلام کرد که حتا اگر مداخلۀ ترکیه را قابل سرزنش بداند، ولی فقط برای منافع شیعیان مداخله می کند و سرنوشت روژاوا را جزء مسائل کشورش نمی داند. و ترکیه این پیغام را دریافت کرد.

چندین گردهمآئی بین المللی برای بررسی نتایج این موضع گیریها و تعیین مسائل ثانوی برگزار شد (برای مثال، نفت نوار مرزی سوریه توسط ارتش ترکیه بهره برداری نخواهد شد و به یک شرکت آمریکائی واگذار خواهد شد). در نخستین گردهمآئی ها مشاوران امنیتی ایالات متحده و روسیه، و در دومین گرهمآئی ها رؤسای دولت روسیه، ترکیه و ایران شرکت داشتند.

22 ژوئیه 2019، ترکیه تعلیق توافقنامۀ مربوط به مهاجران را با اتحادیۀ اروپا اعلام کرد .

3 اوت، رئیس جمهور اردوغان افسران ارشد جدید از جمله کردها را معرفی کرد، و فرمان آماده سازی تهاجم به روژاوا را صادر نمود .

اردوغان هم زمان به ارتش ترکیه دستور داد از مقابل ارتش عرب سوریه در استان ادلب عقب نشینی کنند به گونه ای که نظامیان سوری بتوانند بخشی معادل خاکی که در شرق اشغال خواهد شد به تصرف آنان درآید.

23 اوت، پنتاگون فرمان تخریب استحکامات یگانهای مدافع خلق کُرد را صادر کرد به نحوی که ارتش ترکیه بتواند حملۀ برق آسای خود را عملی کند .

31 اوت، به پشتیبانی از ارتش عرب سوریه، پنتاگون گردهمآئی رهبران القاعده در ادلب را به کمک اطلاعات ترکیه بمباران کرد .

18 سپتامبر رئیس جمهور ترامپ مشاور امنیتی خود را عوض می کند و رابرت اوبرایان (Robert O’Brien) را برمی گزیند. این مرد سیاسی محتاط رئیس جمهور ترکیه اردوغان را بخوبی می شناسد و هم او بود که نتایج کودتای شکست خوردۀ ژوئیۀ 2016 را حل و فصل کرد .

اول اکتبر، رئیس جمهور اردوغان جابجائی فوری 2 میلیون پناهندۀ سوری به منطقۀ روژاوا را اعلام کرد .

5 اکتبر، ایالات متحدۀ آمریکا از اعضای ائتلاف بین المللی درخواست کرد که تابعین جهاد طلب خود را که در روژاوا زندانی هستند باز پس بگیرند. انگلستان خواستار انتقال آنان به عراق شد، در حالی که فرانسه و آلمان این پیشنهاد را نپذیرفتند .

6 اکتبر، ایالات متحده اعلام کرد که دیگر مسئول جهاد طلبان زندانی در روژاوا نیست، و مسئولیت آن به ترکیه واگذار می شود.

7 اکتبر، نیروهای ویژۀ ایالات متحده خروج از روژاوا را آغاز کردند.

9 اکتبر، ارتش ترکیه، به ویژه به فرماندهی افسران کُرد، و مبارزان ترکمن با بازیابی پرچم ارتش آزاد سوریه نوار مرزی سوریه به عمق 32 کیلومتر را تسخیر کردند که در اشغال یگانهای مدافع خلق کُرد YPGبود.

عملیات « سرچشمۀ صلح» (یا « چشمۀ صلح») از دیدگاه حقوق بین الملل کاملاً قانونی است در صورتی که فقط به نوار مرزی 32 کیلومتر محدود شود و به اشغال دائمی آن توسط ترکیه نیانجامد . به همین علت ارتش ترکیه از مبارزان ترکمن سوری برای تعقیب یگانهای مدافع خلق کُرد در مابقی روژاوا استفاده می کند.

روزنامه های بین المللی که رویدادها را در محل وقوع آن پی گیری نکرده اند و به بیانیه های رسمی متناقض این ماههای گذشته بسنده کرده اند شگفت زده شده اند. همۀ دولتها همگی عملیات ترکیه را محکوم می کنند، به علاوۀ ایالات متحدۀ آمریکا، روسیه، اسرائیل، ایران و سوریه، گرچه همه با آن به توافق رسیده و تأیید کرده بودند. آنانی که ترکیه را تهدید می کنند باید به امکان مهاجرت تابعین جهاد طلب جنگ آزمودۀ خود در ادلب بیاندیشند.

شورای امنیت به درخواست رئیس جمهور فرانسه امانوئل مکرون و صدر اعظم آلمان آنجلا مرکل به فوریت گردهمآئی تشکیل داد. برای اجتناب از اینکه هیچ یک واقعاً با مداخلۀ ترکیه مخالفتی از خود نشان ندهند، حتا فرانسه، گرد همآئی پشت درهای بسته صورت گرفت و هیچ بیانیه ای از سوی رئیس شورا اعلام نشد.

احتمال کمی وجود دارد که سوریه، کشور تضعیف شده، بتواند فوراً این نوار مرزی از سرزمینش را باز پس بگیرد، در حالی که عراق موفق به آزاد سازی بعشیقه نشد(با عمق 110 کیلومتر ) و اتحادیۀ اروپا نیز موفق به آزاد سازی یک سوم قبرس نشد که از سال 1974 در اشغال به سر می برد.

با وجود درخواست فرانسه و آلمان، شورای آتلانتیک گردهمآئی تشکیل نداد. 11 اکتبر دبیر کل منتخب ناتو ینس استولتنبرگ به آنکارا آمد تا از عملکرد عملیات اطمینان حاصل کند. او از عظمت ترکیه تجلیل به عمل آورد و به این ترتیب دهان فرانسه و آلمان را بست (مترجم : اصطلاح به کار رفته در متن فرانسوی : به منقار فرانسه و آلمان میخ کوبید) .

13 اکتبر، در بهبهۀ فروپاشی، فرماندهی یگانهای مدافع خلق کُرد تغییر کرد. به سفارش روسها، رهبران کُرد که پیوسته با جمهوری عرب سوریه در گفتگو بوده اند، در پایگاه روسی در حمیمیم تبعیت خودشان را اعلام کردند . با وجود این برخی از فرماندهان یگانهای مدافع خلق کُرد با صرفنظر از روژاوا مخالفند.

14 اکتبر، رئیس جمهور دونالد ترامپ مجازاتهائی را برای ترکیه در نظر گرفته است. این مجازاتها صرفاً نمادینه اند و به آنکارا اجازه می دهد که بدون توجه به انتقادات حملات خود را پی گیری کند .

رئیس جمهور دونالد ترامپ موفق شد به مسئلۀ روژاوا خاتمه دهد. ارتش روسیه پایگاه هایی را که سربازان آمرکائی رها کرده اند اشغال کرده است، و نشان می دهد که مسکو از این پس در منطقه جایگزین واشنگتن می شود. سوریه با اعلام مخالفت با تهاجم ترکیه یک چهارم سرزمینش را آزاد کرد. ترکیه مسئلۀ تروریسم کُردها را حل کرد و می خواهد مسئلۀ پناهندگان سوری را نیز حل کند. برای متوقف نشدن به اینجا، وسوسه بزرگ خواهد بود.