عملیات ترکیه در مرز سوریه از تاریخ اعلام نابهنگام خروج یگانهای اشغالگر ایالات متحدۀ آمریکا آغاز شد.

یادآوری کنیم که در سال 1998، رئیس جمهور حافظ اسد به ترکها اجازه داده و این حق را برای آنان به رسمیت شناخته بود که توپچی های حزب کارگران کردستان را که تهدیدشان می کردند در این نوار مرزی به عمق 30 کیلومتر تعقیب کنند.

روزنامه ها عملیات آنکارا را بطور کلی به مثابه خطری برای کشتار کُردها نشان می دهند، و فراموش می کنند که بسیاری از کُردها پُستهای مهمی در دستگاه دولت ترکیه به عهده دارند. این روزنامه ها به ویژه طرز تلقی ایالات متحده از برخورد بین رئیس جمهور ترامپ (طرفدار خروج ایالات متحده) و برخی افسران پنتاگون (طرفدارهای ادامۀ جنگ) را تعریف می کنند. به همین علت، نشریات روی سرنوشت مزدوران مسلح کُرد که برای پنتاگون علیه سوریه کار می کردند پا فشاری می کنند.

یک موضوع به شکل دائمی پنهان مانده : 16 سپتامبر روسیه، ترکیه و ایران روی مسئلۀ کُرد به توافق رسیدند. طرح روسیه برای قانون اساسی سوریه می تواند شکل فدراسیون فرهنگی بخود بگیرد ( و نه به شکل دیوان سالارانه همان گونه که در آغاز در نظر گرفته شده بود). بازگشت کُردهای سوری متحد ایالات متحده به دامن اقتدار سوریه می تواند از سوی ایران هدایت شود، با آکاهی از این امر که کُردهای ایرانی به شکل جزئی در فرماندهی یگانهای مدافع خلق کُرد نفوذ کرده اند.

فرانسه که از یک قرن پیش روی ایجاد کردستان بر اساس الگوی اسرائیل شرط بسته، از سوی ایالات متحدۀ آمریکا برای حل مسئلۀ کُرد به انزوا رانده شده است.

ترجمه توسط
حمید محوی