رئیس ستاد نیروی هوایی ارتش اسرائیل ، ژنرال آمیکام نورکین ، در تاریخ ۲۰ ماه سپتامبر ۲۰۱۸ به سرعت خود را به مسکو رسانید ، تا روایت خود را از حادثه ی لاذقیه بیان کند . پس از آنکه اسناد او مطالعه شد و در برابر اسناد ضبط شده ی دیگر قرار گرفت ، مشخص شد اسرائیل با مهارت تمام دروغ می گوید .

در ۱۷ ماه سپتامبر ۲۰۱۸ ، فرانسه ، اسرائیل و انگلستان عملیات مشترکی در مناطق خاص سوریه انجام دادند . در طول نبردهایی کوتاه ، هواپیمای شناسایی روسی از سوی حملات هوایی کشور دوست ، منهدم گردید . با مطالعه ی نوار های ضبط شده ، مشخص شد هواپیمای اف -۱۶ اسرائیل در پشت هواپیمای الیوشین ای ال -۲۰ پنهان شده بود تا پدافند ضد هوایی سوریه دچار خطای محاسباتی گردد .

انهدام هواپیمای نظامی روسی از سوی اسرائيل به هنگام عملیات مشترک انگلیس - فرانسه - اسرائیل ، در تمام دبیرخانه های جهان بهت و شگفتی پدید آورد .
خط قرمز بحران سوریه در این هفت سال ، به طوری بوده ، تا طرف های درگیر هرگز نیروهای متعلق به روسیه ، ایالات متحده و اسرائیل را به خطر نیاندازند .

هر چند در این حادثه ، امکان برآورد صحیح وجود ندارد . اما شواهد از این قرار اند :
 هواپیمای جنگی تورپدوی بریتانیا ، از قبرس به مقصد عراق به پرواز در آمد . در این پرواز ، به حریم هوایی سوریه تجاوز نمود تا بتواند تصویری از تجهیزات دفاعی سوریه بدست آورد ، تا امکان حملات ائتلاف میسر شود .
 کمتر از یک ساعت بعد ، چهار هواپیمای اف -۱۶ اسرائیل و ناو فرانسوی اوورنی ، به مراکزی در سوریه ، واقع در منطقه لاذقیه حمله کردند . پدافند ضد هوایی سوریه کشورش را با سامانه ی موشکی اس -۲۰۰ در برابر موشک های فرانسوی و اسرائیلی حمایت کرد .
 به هنگام نبرد ، هواپیمای اف- ۱۶ ایلیوشین ای ال-۲۰ روسی که ماموریت مراقبت ازمنطقه را به عهده داشت و در حال شناسایی سامانه های خمپاره انداز عناصر جهادی بود به صورت سپر در آمد . سامانه ی دفاعی سوریه با رد یابی سوخت هواپیمای اسرائیلی آن را هدف قرار داد . و به لحاظ تئوریک می توانست به اشتباه به سوی هواپیمای روسی شلیک کند .

این موضوع از هیچ منطقی تابعیت نمی کند ، زیرا موشک های اس -۲۰۰ از سیستم شناسایی اهداف دوست و دشمن برخوردار می باشند ،وزیر دفاع روسیه بر این موضوع تاکید داشت ، سپس آن را رد کرد . با این وجود هواپیمای ایلیوشین منهدم شد ، اما عامل و نوع عمل به طور قاطعانه ای مشخص نشد .

کم لطفی و بی مسئولیتی رهبران بریتانیایی و فرانسوی ، باعث شد تا آنها تمامی اطلاعات مربوط به مسئولیت خود در این عملیات را از بین ببرند . لندن هیچ گذارشی تقدیم نکرد و پاریس به طور کلی منکر آن شد . رسانه ی بی بی سی ، فرانس - تلویزیون هرگز جرات پیش کشیدن این موضوع را نداشتند . برای این دو کشور ، در این برهه از زمان ،واقعیت سیاست خارجی از موضوع جریانات دموکراتیک به طور کلی حذف شد .

تفسیر بلافاصله ی حوادث

در حادثه ی انهدام هواپیمای روسی و کشته شدن ۱۵ تن از سرنشینان آن ، برای ما هنوز روشن نیست ،که آیا مسئولیت آن به گردن خلبان اسرائیلی ، ارتش اسرائیل و یا ائتلافی که دستور حمله را صادر کرده ، خواهد افتاد .

در پاسخ به این سوال ،امکان وجود درگیری میان چهار قدرت اتمی وجود دارد . بنا بر این ، وضعیت حاضر بسیار وخیم است . و از سال ۱۹۹۱ ، از هنگام تشکیل فدراسیون روسیه ، سابقه نداشته است .

خصومت بریتانیا - فرانسه - اسرائیل ، پاسخ این سه ، نسبت به پیمان روس- و ترکیه ، که در سوشی طی چند ساعت پیش از این حادثه اتفاق افتاد ، می باشد . همچنین به دنبال عدم بمباران ایالات متحده در ابتدای ماه سپتامبر تحت پرچم دروغین بوده است ، و فرستادن نمایندگان ایالات متحده در جهان عرب برای نقش بر آب کردن طرح های بریتانیا و فرانسه بوده است [1].

توافقات سوشی با فشار های روسیه ، توسط ترکیه امضا گردید . رئیس جمهور ترکیه ، رجب طیب اردوغان ، حاضر نشده بود تا تفهیم نامه را در تهران ، برای خروج عناصر جهادی و ترکی از ادلب امضا نماید ، و در این راستا پرزیدنت ولادیمیر پوتین با لحن محکمی به او پاسخ داده بود.او بار دیگر تمامیت ارضی سوریه را پیش کشید [2] و از طرف دیگر ، برای اولین بار ، حضور نظامیان ترکی را در سوریه ، به لحاظ قوانین بین المللی ،‌غیر قانونی خواند . اردوغان که از این موضوع نگران بود ، ده روز بعد دعوت روسیه را برای سفر به این کشور پذیرفت .

پیمان سوشی ، فاصله ای بین ترکیه و سازمان ناتو ایجاد کرده ، و با قرار داد های سوختی روسیه ، آنکارا مجبور است تا بخشی از سرزمین هایی را که به اشغال درآورده ترک کند ،آنهم به بهانه ی حمایت از عناصر با اصطلاح ٬٬ شورشی ٬٬ که در منطقه ی ادلب
قرار دارند [3] . علاوه بر این ترکیه تنها یک ماه فرصت دارد تا بتواند سلاح های سنگین دوستان القاعده ای و داعشی خود را از مناطق غیر نظامی ضبط کند [4].

به طور مسلم این توافق از سوی لندن ، پاریس و تل آویو ، غیر قابل پذیرفتن میباشد :
 چرا که پایان دوران عناصر جهادی را رقم می زند ، در حالی که از دهه ها پیش لندن به کادر بندی و سازماندهی آنها اقدام کرده [5]
 پایان رویای حکومت فرانسه بر سوریه و به وجود آوردن مستعمره ی جدید فرانسوی با نام ساختگی کردستان ( زیرا کردستان ، در کنفرانس سور در سال ۱۹۲۰ در ترکیه ی فعلی واقع شده و نه ایران و عراق و سوریه ) [6].
 پایان حاکمیت اسرائیل در منطقه ، وقرار گرفتن آن در برابر کشور سوریه ی امر ثابت وپابر جایی است که تحت حمایت روسیه قرار دارد .

تفسیر حوادث در مدت زمان میانی

ائتلاف نظامی بریتانیا- فرانسه و اسرائیل پس از بحران کانال سوئز در سال ۱۹۵۶ فعال نشده بود . در آن دوران آنتونی ایدن ، گی موله و داوید بن گوریان به طور هم زمان نیروهای خود را برای سرکوب و تحقیر ملی گرایان عرب و بخصوص جمال عبدالناصر گرد هم آورده بودند ، تا مستعمرات امپراطوری های انگلیسی و فرانسوی خود را احیا کنند .(تحت نام عملیات: موسکوتر )

با حمله ی اخیر ، تاکیدی بر این موضوع بوده :حسن نصرالله ، دبیر کل حزب الله ، تایید کرد ، که هیچ هدفی نشانه گیری شده ، نزدیک و دورتر از مواضع ایران و حزب الله نبوده است . این عمل بریتانیا- فرانسه و اسرائیل ، هیچ رابطه ای با مبارزه ی بین المللی علیه عناصر جهادی و به خصوص داعش نداشته است . همچنین انگیزه ی آن براندازی جمهوری عرب سوری و یا رئیس جمهور آن بشار الاسد نبوده است . هدف اصلی ، کشتن دانشمندان علوم نظامی و به خصوص متخصصین راکت و انستیتوهای صنایع فنی لاذقیه بوده .

بنا بر این ،این عمل ، در ادامه ی کشتارهای سیاسی اسرائیل از بیست سال پیش ، علیه دانشمندان عراقی ، ایرانی و از این پس سوری بوده است . یکی از پایه های سیاست های استعمارگران :ایجاد موانع رشد و تحصیل ملت های تحت سلطه می باشد ، تا آنها به معیارهایی هم سطح استعمارگران نرسند . در گذشته ، کشورهای غربی اجازه نمی دادند تا بردگان از دانش خواندن و نوشتن برخوردار باشند . امروزه ، دانشمندان آنها را از میان برمی دارند . این سیاست ،توسط بمباران بریتانیا - فرانسه و ایالات متحده در تاریخ ۱۴ ماه آوریل ۲۰۱۸ ، تکرار شد ، و هدف آن از بین بردن مرکز تحقیقات علمی بارزه بوده است [7] ، همچنین لغو قرار داد ۵+۱ با ایران ، که باعث گردید این کشور کلیه ی دانشگاه های علوم فیزیک اتمی خود را ببندد (۸ ماه مه ۲۰۱۸ ) .

کشورهای غربی مسئولیت ها را بین خود تقسیم کرده اند : عناصر جهادی تاریخ و گذشته را از بین می برند ، و کشورهای غربی آینده را .

تفسیر حوادث در بلند مدت

پس از آنکه در تاریخ ۱۳ ماه سپتامبر ۲۰۱۵ ، قشون نظامی روسیه در سوریه مستقر شوند ، تا کشور سوریه را در برابر تروریست ها حمایت کنند ، متحدین ایالات متحده متوجه شدند که نقشه ی آمریکا نمی تواند عملی شود ، چرا که خطر جنگ جهانی را پیش می کشد . با روی کار آمدن دونالد ترامپ در کاخ سفید ، ایالات متحده اهداف جنگی خود را مورد سوال قرار داد ، همچنین از اهداف ٬٬ دوستداران سوریه ٬٬ دور شد ، وبه استراتژ های تاریخی خود تکیه ورزید [8].

تحت همین منطق بود ، که ایالات متحده در مورد متحدان خود تجدید نظر نمود ، و بحران کانال سوئز به وجود آمد . و تحت همین منطق ، کشور آلمان از ایالات متحده فاصله گرفت .

در اوایل جنگ جهانی اول ، کشورهای امپراطوری انگلیس ، فرانسه و روسیه تصمیم داشتند تا جهان را پس از پیروزی در جنگ بین خود تقسیم کنند . این طرح توسط مارک سایک ، جورج پیکو و سرگئی سازانوو صورت گرفت . به هنگام جنگ جهانی اول ، حکومت تزار روسیه توسط بولشویک ها سرنگون شد ، به صورتی که بخش های مورد نظر روسیه دیگر متولی نداشت . در واقع ، در پایان جنگ جهانی ، تنها طرح مربوط به خاور میانه تحت نام سایک پیکو ، به اجرا درآمد .

بازگشت روسیه در این بازی بین المللی ، تقسیمات بریتانیا و فرانسه را در خاور میانه تحت شعاع قرار داد . با انهدام هواپیمای ایلیوشین آی ال-۲۰ در عملیات هم زمان بریتانیا - فرانسه و اسرائیل ، این درگیری به طور اتفاقی و یا عمدی آغاز شد .

چگونه باید عکس العمل نشان داد

بهت و شگفت زدگی جامعه ی بین الملل در برابر زنده شدن درگیری های کهن صد ساله را با پیام های تویتری و سکوت کاخ سفید ، میتوان ارزیابی نمود .

در زمان بحران سوئز ، نظامیان اسرائیلی ، دو برابر نظامیان بریتانیا و فرانسه بودند و تمام نیروهای ائتلاف ، حدود دویست و پنجاه تن . این عملیات در مقایسه با عملیات لاذقیه ، بسیار گسترده تر بوده است . با این وجود ، هر دو مورد ، پاسخی به یک منطق دیپلماتیک
داشت ، و قادر بود تحولی یکسان به وجود آورد .

در بحران سوئز ، که اواسط جنگ سرد به وقوع پیوست ، اتحاد جماهیر شوروی ، انگلستان ، فرانسه و اسرائیل را در صورت عدم ترک مصر ، تهدید به بمباران اتمی نمود . سازمان ناتو ، ابتدا به حمایت از اروپا پرداخت ، و مسکو را در صورت عدم تجدید نظر در تهدیدات خود ، به آغاز جنگ جهانی محکوم کرد . به هنگام جنگ سرد ، ایالات متحده ، به طور موقت از اتحاد جماهیر شوروی ، برای توقف بلندپروازی های جنون آمیز اروپا ، حمایت نمود .

برای واشنگتن ،سهل انگاری در برابر اروپا ، برابر بود با انداختن کل کشورهای عرب در دامن شوروی .و در عین حال ، پذیرفتن مداخلات فرانسه و بریتانیا در زمانی که ایالات متحده سرکوب انقلاب مجارستان را به واسطه ی پیمان صلح ورشو محکوم می کرد
قابل پذیرفتن نبوده است .

پرزیدنت د. آیزنهاور و معاون او ریچارد نیکسون ، علیه لیور استرلینگ اعلام جنگ نمودند ، و نیروهای دریایی و هوایی خود را برای مقابله با نیروهای بریتانیا ، فرانسه و اسرائیل به منطقه فرستادند ، و از بهره برداری سلاح های فرانسوی که توسط کمک های مالی ایالات متحده ساخته شده بود ، جلوگیری نمودند .

صلح بین الملل به واسطه ی شخصیت های ثالثی ، مانند دبیر کل سازمان ملل - داگ هامارسکیولد ( که سه سال بعد به قتل رسید و جایزه ی صلح نوبل را پس از مرگ از آن خود کرد ) ، وزیر امور خارجه ی کانادا - لستر ب. پیرسون ( او نیز جایزه ی صلح نوبل را دریافت نمود ) ، و رهبر جنبش عدم تعهد و نخست وزیر هند - جواهر لعل نهرو. ، تضمین می شد .

بحران سوئز به طور عمیقی حیات سیاسی بین الملل و ملی - انگلستان و فرانسه و اسرائیل را باز سازی نمود .
 دورزدن وتو های اروپای غربی در شورای امنیت ، و نشست عمومی سازمان ملل ، باعث عقب نشینی کشورهای سلطه گر گردید و برای نخستین بار نیروی میانجی گر سازمان ملل را به وجود آورد .
 در انگلستان ، مجلس عوام درخواست پایان دادن به سیاست مستعمراتی ، به نفع منافع اقتصادی لندن از طریق اتحادیه ی کشورهای مشترک المنافع راپیش کشید .
 در فرانسه ، کمونیستها ، گولیست ها و پوژادیست ها (که شامل ژان ماری لو پن بوده است ) در برابر سیاست های مرکز گرایان و سوسیالیست ها متعهد شدند ؛ وضعیتی که تا به امروز اتفاق نیافتاده است . شش سال پس از آن ، پرزیدنت دوگل ، تصور کرد با اعطای استقلال به الجزایر ، به همکاری نظامی با اسرائیل مستعمره گر پایان خواهد داد ، و سیاست دوستی و همکاری را با ملت های عرب - که مرام همیشگی فرانسه بوده ( جز در دوران مستعمراتی ) [9] احیا خواهد کرد .

موضع گیری کشورهای غربی در ارتباط با حملات لاذقیه بسیار پیچیده است ، چرا که تعهد سال ۲۰۱۵ را با روسیه نقض می کند ، و اسرائیلی ها تنها بعد از آغاز عملیات خود مسکو را مطلع ساختند ، حدود یک دقیقه قبل از شروع حملات . و جزییات حمله را هرگز عنوان نکردند . علاوه بر این ، در ارتباط با اهداف مورد نظر خود دروغ پردازی نمودند ، و مناطقی که بسیار دورتر از محل اصلی بوده ، گذارش دادند .پنتاگون نیز اظهار داشت ، هرگز از این عملیات اطلاعی نداشته . در حالی که تعهد عدم تعرض به یکدیگر میان اسرائیل و روسیه در سوریه وجود دارد ، با این وجود ، اسرائیل تنها پایگاه نظامی ایالات متحده در خاور میانه می باشد ، و همراه ایتالیا ،انبارهای اصلی مهمات ایالات متحده را دارد . چنانچه اسرائیل بخواهد پنتاگون را از عملیات خود مطلع نسازد ، نمی تواند از حمایت این کشور برخوردار باشد ، و در نتیجه ، تعهد عدم تعرض متقابل ، می تواند توسط روسیه باز نگری شود .

پاسخ روسیه بسته به موضع گیری کاخ سفید دارد ، که تا کنون برای ما پوشیده مانده . این پاسخ باید به صورت اراده ای برای کاستن تنش ها عمل کند ، و در صورت ممکن ، حالت بازدارندگی خود را حفظ کند : به صورت تنبیه مقصرین ، که کاخ کرملین آنها را تعیین خواهد کرد . لزومی نخواهد داشت تا روسیه موضع خود را علنی سازد ، به شرط آنکه کلیه ی صدر اعظم های کشورها از این تصمیمات مطلع بمانند .

پاسخ روسیه

روسیه در ارتباط با انهدام هواپیمای نظامی خود می توانست چند انتخاب داشته باشد : مقصر دانستن خلبان اسرائیلی و یا ارتش اسرائیل ، و یا سه دولتی که در این امر نقش داشتند ( انگلستان ، فرانسه و اسرائیل ) . وزیر دفاع روسیه ، سرگئي شایگو ، با هم تای اسرائیلی خود آویگدور لیبرمن ، طی تماسی تلفنی گفت : اسرائیل مسئول این حادثه است و کشور روسیه می تواند در برابر آن اقدام متقابل نماید . کمی بعد از آن پرزیدنت پوتین اعلام کرد : ٬٬ این حوادث دلخراش است ، چرا که هواپیمای ما از طرف سلاح های اسرائیلی مورد هدف قرار نگرفته ٬٬ . او قصد داشت حادثه ی انهدام هواپیمای سوخوی ۲۴- ام روسی را که با اراده ی نیروی هوایی ترکیه در ماه نوامبر ۲۰۱۵صورت گرفت ، از این حادثه جدا کند .

دبیر سفارت خانه ی اسرائیل در مسکو ، کرن کوهن گات ، به وزارت امور خارجه
روسیه احضار شد . و بنیامین ناتانیاهو به طور عکس العمل غیر ارادی ، قصد داشت مسئولیت این حادثه را به گردن ایران بیاندازد . همین امر باعث شد تا رئیس ستاد ارتش هوایی اسرائیل ، امیکام نورکین ، به سرعت خود را به مسکو برساند . او گفته های وزیر دفاع روسیه را تایید نمود ، و اظهار داشت که اسرائیل بیگناه است ، و تمام تقصیر ها ناشی از مسامحه در اعمال سوریه می باشد .

پرزیدنت دونالد ترامپ نیز ، که بزرگترین ستایشگر سیاست خارجی ریچارد نیکسون می باشد ، از این فرصت با کمک بریتانیا ، فرانسه و اسرائیل ، خواست تا به عملیات دولت پنهان ایالات متحده پایان دهد . در عین حال ، او در میانه ی کارزار انتخابات قانونگذاری ، نمی تواند نشان دهد که از رقیب خود روسیه برای سرکوب متحدان خود حمایت می کند . از این رو به دنبال راه حلی گشت تا به افکار عمومی داخلی کشورش ، این تغییر موضع را نشان دهد . در این چشم انداز ، او به هنگام مصاحبه با تلویزیون هیل ، تعهد ایلات متحده را برای گسترش مرزهای خاور میانه که توسط جورج بوش پسر پس از حادثه ی ۱۱ سپتامبر سال ۲۰۰۱صورت گرفت را ، به شدت محکوم نمود .

در ۲۳ ماه سپتامبر ، سخنگوی وزیر دفاع روسیه - ژنرال ایگور کوناشنکوو ، سنتز اطلاعات روسیه و اطلاعات مخابره شده توسط سوریه و اسرائیل را ارائه داد .
 او اسرائیل را به زیر پا نهادن ارادی پیمان عدم تعرض متقابل که در سال ۲۰۱۵
نوشته شده بود ، متهم ساخت ، زیرا روسیه را از حملات احتمالی خود مطلع نساخته بود و این کشور را هدف قرار داده بود .
همچنین اسرائیل را در به خطر انداختن پروازهای مسافربری منطقه ی مدیترانه - و در انهدام ایلیوشین ای- ال -۲۰ متهم نمود
 ، همچنین از عدم پشتیبانی اسرائیل از سربازان روسی به هنگام پرواز هواپیما ،
را محکوم نمود .
 ژنرال آمیکام نورکین را به خاطر بیانات دروغ او ، از اینکه گفته بود جت های اسرائیلی زمانی که هواپیمای روسی سقوط کرد ، در اسرائیل بودند ، محکوم نمود .
 همچنین از اینکه ارتش سوریه غیر حرفه ای عمل می کند به شدت انتقاد کرد

اما در عین حال ،به طور علنی انگلستان و فرانسه ـ که متقابلاََ با اسرائیل در این عملیات شراکت داشتند ، محکوم ننمود .

تا زمانی که کاخ سفید ، در پی روایت مورد پسند مخاطبان خود می گردد ، روسیه می تواند حریم هوایی ، دریایی و زمینی سوریه را با اجازه ی دمشق ، مسدود نماید . لندن ،و پاریس باید به تهدیدات خود ( تحت مقابله ی دروغین با سلاح های شیمیایی ) برای بمباران سوریه پایان دهند و نیروهای ویژه ی خود را از این کشور خارج نمایند . عملیاتی که برای کلیه ی طر ف ها ی درگیر صادق است ، به جز ایالات متحده و در ادلب برای ترکیه .

ترجمه توسط
Sylvia Bejanian

[1« Qui veut relancer la guerre en Syrie ? », par Thierry Meyssan, Al-Watan (Syrie) , Réseau Voltaire, 4 septembre 2018.

[2« Déclaration de l’Iran, de la Russie et de la Turquie sur la Syrie », Horizons et débats (Suisse) , Réseau Voltaire, 7 septembre 2018.

[3« La bataille d’Idleb est repoussée », Réseau Voltaire, 18 septembre 2018.

[5Voir la seconde partie de Sous nos yeux. Du 11-Septembre à Donald Trump, Thierry Meyssan, Demi-Lune, 2017.

[6“پروژه های کردستان”, بوسيله ى تی یری میسان‬, ترجمه آمادور نویدی, شبکه ولتر, 21 سپتامبر 2016, www.voltairenet.org/article193368.html

[7« Le fiasco du bombardement de la Syrie », par Thierry Meyssan, Réseau Voltaire, 24 avril 2018.

[8“خروج از جنگ علیه سوریه”, بوسيله ى تی یری میسان‬, ترجمه Sylvia Bejanian, شبکه ولتر, 15 سپتامبر 2018, www.voltairenet.org/article202981.html

[9« Conférence de presse de Charles De Gaulle, extrait relatif à Israël », Réseau Voltaire, 27 novembre 1967.